Η κερκίδα βρίσκεται στην περιοχή του καρπού και αποτελεί το μεγαλύτερο εκ των δύο οστών του αντιβραχιονίου. Το κάταγμα κερκίδας είναι ένα από τα πιο συχνά κατάγματα που μπορούν να συμβούν στην συγκεκριμένη περιοχή και συνήθως αναφέρεται στο σπάσιμο ή το ράγισμα του καρπού.

 

Τα κατάγματα διακρίνονται σε:

  • Σταθερά, όταν τα οστά δεν διαλύονται απλά αλλάζουν θέση και έτσι καθίσταται εύκολο να θεραπευτούν με την τοποθέτηση νάρθηκα ή γύψου
  • Ασταθή, όταν τα οστά τοποθετούνται μεν στην αρχική τους θέση και παρά την τοποθέτηση του νάρθηκα ή του γύψου, έχουν την τάση να φεύγουν και πάλι από τη φυσιολογική τους θέση
  • Συντριπτικά, όταν τα οστά θρυμματίζονται
  • Ανοιχτά, όταν το οστό ή τμήμα αυτού εξέχει από το δέρμα
  • Ενδοαρθρικά
  • Εξωαρθρικά

Οι αιτίες που προκαλούν κάταγμα κερκίδας

Πολλές είναι οι αιτίες εκείνες που δύνανται να προκαλέσουν κάταγμα κερκίδας. Οι πιο συνηθισμένες από αυτές είναι:

  • Τραυματισμός, ο οποίος συνήθως περιλαμβάνει την πτώση με τεντωμένο ή λυγισμένο χέρι
  • Ατύχημα
  • Πτώση, πχ από σκάλα, από ποδήλατο
  • Πτώση στο έδαφος (συνήθως αφορά ηλικιωμένα άτομα)
  • Οστεοπόρωση.

 

Τα συμπτώματα που συνοδεύουν το κάταγμα κερκίδας

Τα συμπτώματα που συνοδεύουν ένα κάταγμα κερκίδας είναι σε μεγάλο βαθμό κοινά στους ασθενείς. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν:

  • Έντονο πόνο, ακόμα και στην κίνηση των δακτύλων
  • Πρήξιμο
  • Μελανιές κα μώλωπες
  • Δυσκολία στην κίνηση του καρπού
  • Παραμόρφωση της περιοχής του καρπού
  • Μούδιασμα στις άκρες των δακτύλων.

Η διάγνωση και η αντιμετώπιση του κατάγματος κερκίδας

Για να διαγνωστεί ένα κάταγμα κερκίδας είναι απαραίτητη η κλινική εξέταση αλλά και η λήψη ακτινογραφιών για την επιβεβαίωση του κατάγματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις ενδέχεται να χρειαστεί και αξονική τομογραφία. Τα αποτελέσματα της εξέτασης, η σοβαρότητα και ο τύπος του κατάγματος, η ηλικία, το επίπεδο δραστηριοτήτων και η γενικότερη υγεία του ασθενούς θα καθορίσουν τον ενδεδειγμένο τρόπο αντιμετώπισης. Το κάταγμα κερκίδας μπορεί να αντιμετωπιστεί με:

  • Κλειστή ανάταξη, με γενική ή τοπική αναισθησία
  • Εφαρμογή γύψου ακινητοποίησης για περίπου 4 εβδομάδες
  • Χειρουργική επέμβαση με ανοιχτή ανάταξη και οστεοσύνθεση ώστε ο ασθενής να απολαμβάνει λιγότερο πόνο, μικρότερες τομές, άμεση κινητοποίηση και εξαιρετικά αποτελέσματα.

Για να αντιμετωπιστεί η αρχική δυσκαμψία του καρπού, ο ασθενής θα πρέπει να ακολουθήσει ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας προκειμένου να επαναφέρει τη λειτουργικότητα και να επανέλθει στις συνήθεις δραστηριότητές του.