Η αρθρίτιδα στον αντίχειρα είναι η δεύτερη συχνότερη αρθρίτιδα στο χέρι. Πρόκειται για μια περιοχή που χρησιμοποιείται καθημερινά και με μεγάλη συχνότητα, συνεπώς η φθορά της είναι σημαντική και δυσκολεύει ακόμα και τις πιο απλές κινήσεις. Η άρθρωση του αντίχειρα, γνωστή και ως καρπομετακάρπια άρθρωση, είναι εκείνη που επιτρέπει την κίνηση του αντίχειρα απέναντι από τα υπόλοιπα δάχτυλα αλλά και την εκτέλεση πολλών από τις κινήσεις που κάνει το χέρι. Ως αρθρίτιδα ορίζεται η ύπαρξη φλεγμονής στην άρθρωση και στη συγκεκριμένη περιοχή η πάθηση έχει ως αποτέλεσμα την επαφή των οστών της άρθρωσης μεταξύ τους εξαιτίας της φθοράς του χόνδρου. Η αρθρίτιδα αντίχειρα είναι πιο συχνή στις γυναίκες σε σχέση με τους άνδρες και σε ηλικίες άνω των 40 ετών.

Οι αιτίες της αρθρίτιδας αντίχειρα

Τα αίτια που συνδέονται με την αρθρίτιδα αντίχειρα είναι:

  • Κληρονομικότητα
  • Προηγούμενος τραυματισμός στο σημείο
  • Λοίμωξη
  • Αστάθεια του συνδέσμου της βασικής άρθρωσης
  • Ρευματοειδής αρθρίτιδα
  • Ιδιοπαθής οστεοαρθρίτιδα.

 

Τα συμπτώματα της αρθρίτιδας αντίχειρα

Η αρθρίτιδα αντίχειρα συνοδεύεται από συμπτώματα, τα πιο σημαντικά εκ των οποίων περιλαμβάνουν:

  • Πόνο στη βάση του αντίχειρα ο οποίος μπορεί να επιδεινώνεται με διάφορες κινήσεις
  • Οίδημα (συνήθως τοπικά)
  • Δυσκολία στις κινήσεις
  • Αδυναμία σταθερότητας στο κράτημα αντικειμένων
  • Μειωμένη κινητικότητα της άρθρωσης
  • Παραμόρφωση
  • Δημιουργία οστεόφυτων.

Αυτά αλλά και άλλα συμπτώματα που εμφανίζονται με την αρθρίτιδα αντίχειρα δύνανται να επιδεινώνονται τις νυχτερινές ώρες ή όταν αλλάζει ο καιρός.

Η διάγνωση και η θεραπεία της αρθρίτιδας αντίχειρα

Η κλινική εξέταση είναι αρκετή για να μπορέσει ο γιατρός να διαγνώσει την αρθρίτιδα αντίχειρα ενώ συχνά ζητείται η λήψη ακτινογραφίας προκειμένου να απεικονιστεί πληρέστερα η άρθρωση και το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η πάθηση.

Η θεραπεία της αρθρίτιδας αντίχειρα μπορεί να είναι συντηρητική ή/και χειρουργική ανάλογα με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η πάθηση. Οι συντηρητικοί τρόποι αντιμετώπισης περιλαμβάνουν:

  • Παγοθεραπεία
  • Χρήση νάρθηκα
  • Φαρμακευτική αγωγή
  • Εγχύσεις κορτικοστεροειδών
  • Εγχύσεις PRP.

Σε προχωρημένα στάδια της πάθησης ή όταν οι συντηρητικές μέθοδοι αποτυγχάνουν, η λύση είναι η χειρουργική επέμβαση. Η επέμβαση μπορεί να γίνει με διάφορες τεχνικές και ο χειρουργός θα επιλέξει την καταλληλότερη, με βάση τον ίδιο τον ασθενή, τις επιθυμίες του, την ηλικία του αλλά και το επίπεδο των δραστηριοτήτων του.

 

Μετά την χειρουργική επέμβαση απαιτείται η χρήση νάρθηκα αλλά και ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας προκειμένου ο ασθενής να αποκτήσει και πάλι τη δύναμη και το πλήρες εύρος της κίνησης του αντίχειρα.