Ο αχίλλειος τένοντας είναι ο πιο ισχυρός και ο πιο παχύς τένοντας του ανθρώπινου σώματος. Βρίσκεται στο πίσω μέρος του ποδιού και έσω του αχίλλειου τένοντα καταφύονται στη φτέρνα ο γαστροκνήμιος και ο υποκνημίδιος μυς, οι οποίοι είναι ίσως οι σημαντικότεροι μύες τόσο για το περπάτημα όσο και για το τρέξιμο. Η ρήξη του αχίλλειου τένοντα είναι ένας σοβαρός τραυματισμός ο οποίος  υποδηλώνει τη διακοπή της συνέχειάς του με αποτέλεσμα οι ασθενείς να δυσκολεύονται ακόμα και στο περπάτημα. Ο τραυματισμός συμβαίνει συνήθως κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων , όχι όμως αποκλειστικά. Επίσης, καταγράφεται συχνότερα σε άνδρες σε σχέση με τις γυναίκες, σε ηλικίες 35-45 ετών, και σε ερασιτέχνες αθλούμενους.

 

Τα αίτια της ρήξης του αχίλλειου τένοντα

Τα πιο συνηθισμένα αίτια που προκαλούν ρήξη στου αχίλλειου τένοντα είναι:

  • Τραυματισμός κατά τη διάρκεια αθλητικής δραστηριότητας (πχ τρέξιμο, σπριντ κτλ)
  • Απότομη αύξηση της έντασης της προπόνησης, ειδικά όταν περιλαμβάνει άλματα
  • Πτώση από ύψος
  • Πτώση σε λακκούβα στο περπάτημα.

 

Τα συμπτώματα της ρήξης του αχίλλειου τένοντα

Όταν ο αχίλλειος τένοντας απολέσει τη συνέχειά του τα συμπτώματα που εμφανίζει είναι κοινά ως επί το πλείστον. Τα συνηθέστερα συμπτώματα της ρήξης είναι:

  • Αίσθηση κλωτσιάς στο σημείο της ρήξης
  • Έντονος πόνος στην περιοχή
  • Πρήξιμο
  • Οξύς ήχος τύπου «κλικ» τη στιγμή του τραυματισμού
  • Αδυναμία κάμψης του ποδιού
  • Αδυναμία να σταθεί στις μύτες
  • Αδυναμία να σηκώσει το πόδι όταν περπατάει.

Οι τρόποι αντιμετώπισης της ρήξης του αχίλλειου τένοντα

Μετά από κλινική εξέταση, υπερηχογράφημα και λήψη μαγνητικής τομογραφίας προκειμένου να επιβεβαιωθεί η ρήξη του αχίλλειου τένοντα, ο γιατρός θα συστήσει τον καταλληλότερο τρόπο αντιμετώπισης. Σημαντικό ρόλο στην απόφαση παίζει τόσο η ηλικία του ασθενούς όσο και το επίπεδο των δραστηριοτήτων του. Ο συντηρητικός τρόπος αντιμετώπισης περιλαμβάνει τη χρήση ειδικών κηδεμόνων, οι οποίοι όμως δεν είναι τόσο αποτελεσματικοί και ενέχουν τον κίνδυνο επανατραυματισμού. Χρησιμοποιούνται κυρίως σε ηλικιωμένους χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις σε επίπεδο δραστηριοτήτων. Για οριστική όμως αντιμετώπιση του τραυματισμού η χειρουργική επέμβαση μοιάζει να είναι μονόδρομος. Η συρραφή της ρήξης του αχίλλειου τένοντα γίνεται με μεγάλη επιτυχία χάρη στα ράμματα νέας γενιάς τα οποία προσφέρουν μικρότερη τομή, καλύτερη λειτουργικότητα, καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα και ταχύτερη επούλωση.

 

Μετά το χειρουργείο οι αθλητές μπορούν να επιστρέψουν στην αγωνιστική δράση μετά από περίπου 8 μήνες. Ωστόσο, για να μειωθούν οι πιθανότητες ρήξης (είτε πρωτογενώς είτε σε επίπεδο επανατραυματισμού) είναι απαραίτητη η σωστή προθέρμανση με διατάσεις, η αποφυγή των απότομων αυξομειώσεων του ρυθμού προπόνησης, η προσαρμογή των αθλητικών δραστηριοτήτων στην εκάστοτε ηλικία αλλά και η χρήση του κατάλληλου εξοπλισμού.