Οι πτώσεις και τα κατάγματα είναι ένα συχνό και συχνά ανησυχητικό φαινόμενο για τους γονείς και τους φροντιστές των παιδιών. Ενώ πολλές πτώσεις και κατάγματα είναι ήσσονος σημασίας και υποχωρούν από μόνα τους, ορισμένα μπορεί να έχουν σοβαρές και μακροχρόνιες συνέπειες για την υγεία και την ευημερία του παιδιού. Είναι σημαντικό οι γονείς και οι φροντιστές να γνωρίζουν ότι αφορά τις αιτίες, τα συμπτώματα και τις θεραπευτικές επιλογές για τις πτώσεις και τα κατάγματα στα παιδιά τους και να αναζητούν ιατρική φροντίδα το συντομότερο δυνατό.

 

Οι αιτίες των πτώσεων και των καταγμάτων στα παιδιά

Οι πτώσεις είναι η πιο συχνή αιτία καταγμάτων στα παιδιά. Τα παιδιά μπορεί να πέσουν στη διάρκεια ενός παιχνιδιού στην παιδική χαρά, τρέχοντας, σκοντάφτοντας ή πέφτοντας από ύψος. Οι πιο κοινές αιτίες πτώσεων περιλαμβάνουν:

  • Ατυχήματα στην παιδική χαρά: Τα παιδιά μπορεί να πέσουν από εξοπλισμό αναρρίχησης, κούνιες ή άλλες κατασκευές παιχνιδιού.
  • Αθλητικοί τραυματισμοί: Τα παιδιά που συμμετέχουν σε αθλήματα επαφής, όπως το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο καταγμάτων λόγω των σωματικών απαιτήσεων αυτών των δραστηριοτήτων.
  • Παραπατήματα και γλιστρήματα: Τα παιδιά μπορεί να σκοντάψουν σε παιχνίδια, έπιπλα ή άλλα εμπόδια είτε όταν βρίσκονται στο σπίτι είτε όταν βρίσκονται έξω.
  • Πτώσεις από ύψος: Τα παιδιά μπορεί να πέσουν από παράθυρο, σκάλα ή άλλη υπερυψωμένη επιφάνεια
  • Υποκείμενες ιατρικές παθήσεις, όπως οστεοπόρωση, ασθένεια των εύθραυστων οστών, ραχίτιδα κ.α.

Τα συμπτώματα των πτώσεων και των καταγμάτων στα παιδιά

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα ενός κατάγματος περιλαμβάνουν πόνο, πρήξιμο, ερυθρότητα και θερμότητα στην πληγείσα περιοχή. Άλλα συμπτώματα που μπορεί να υποδηλώνουν κάταγμα σε μια περιοχή του σώματος περιλαμβάνουν:

  • Μώλωπες
  • Ευαισθησία
  • Παραμόρφωση του τραυματισμένου άρθρου
  • Δυσκολία στην κίνηση του άκρου.

 

Η διάγνωση και η αντιμετώπιση 

Η διάγνωση ενός κατάγματος σε ένα παιδί συνήθως περιλαμβάνει φυσική εξέταση, ακτινογραφίες και άλλες απεικονιστικές εξετάσεις. Κατόπιν των αποτελεσμάτων ο γιατρός θα καθορίσει το καταλληλότερο πλάνο αντιμετώπισης. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τόσο συντηρητικές όσο και χειρουργικές μεθόδους. Η θεραπεία για τα κατάγματα στα παιδιά εξαρτάται από τη σοβαρότητα του τραυματισμού και την ηλικία του παιδιού.

Οι συντηρητικοί τρόποι αντιμετώπισης περιλαμβάνουν:

  • Μέθοδο Rice (Rest-ice-compression-elevation δηλαδή ανάπαυση – παγοθεραπεία – επίδεση – ανύψωση)
  • Ακινητοποίηση με γύψο ή νάρθηκα
  • Πρόγραμμα φυσικοθεραπείας
  • Χρήση πατερίτσας.

Σε σοβαρές περιπτώσεις ή όπου οι συντηρητικές μέθοδοι αποτυγχάνουν να επιφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, ένα κάταγμα μπορεί να απαιτεί και χειρουργική επέμβαση προκειμένου τα οστά να επανέλθουν στη φυσιολογική τους θέση και να αποκτήσουν και πάλι τη μέγιστη λειτουργικότητα.

Οι πτώσεις και τα κατάγματα στα παιδιά μπορούν να προληφθούν απλούς τρόπους όπως:

  • Επίβλεψη των παιδιών κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τους.
  • Εξασφάλιση ασφαλούς χώρου παιχνιδιού, απαλλαγμένου από κινδύνους, όπως αιχμηρά αντικείμενα και ασταθείς επιφάνειες
  • Παροχή προστατευτικού εξοπλισμού όπως κράνη, για να μειωθεί ο κίνδυνος τραυματισμών στο κεφάλι και τον αυχένα.
  • Εκπαίδευση των παιδιών στο ασφαλές παιχνίδι
  • Μια διατροφή πλούσια σε ασβέστιο και βιταμίνη D μπορεί να βοηθήσει στην υγεία των οστών και στη μείωση του κινδύνου καταγμάτων.
  • Η τακτική σωματική δραστηριότητα μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία ισχυρών οστών και να μειώσει τον κίνδυνο καταγμάτων.
  • Τα παιδιά με υποκείμενες ιατρικές παθήσεις που αυξάνουν τον κίνδυνο καταγμάτων θα πρέπει να παρακολουθούνται στενά και να αντιμετωπίζονται κατάλληλα ώστε να ελαχιστοποιείται ο κίνδυνος καταγμάτων.

 

Οι πτώσεις και τα κατάγματα είναι συχνά στα παιδιά ωστόσο μπορούν να προληφθούν. Πώς; Μέσω ενός συνδυασμού προληπτικών μέτρων, όπως η επίβλεψη των παιδιών κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, η προώθηση μιας υγιεινής διατροφής και η ενθάρρυνση της τακτικής σωματικής δραστηριότητας. Στην περίπτωση κατάγματος, η άμεση διάγνωση και θεραπεία μπορεί να συμβάλει στη διασφάλιση μιας επιτυχημένης ανάρρωσης και στην ελαχιστοποίηση του κινδύνου μακροχρόνιων επιπλοκών.